"Οδήγηση σε δρόμο τής Αθήνας, με διπλανά εκατέρωθεν ρεύματα κυκλοφορίας..." Μού έλεγε πρό ημερών ο φίλος μου ο Γιάννης, περαστικός και πάλι από τους δρόμους της Πάτρας, για κάποια συναισθήματα πού δοκιμάζει όταν κυκλοφορεί στους ενθάδε δρόμους της πάλαι ποτέ συμπαθέστατης Πολιτείας μας. Τά γράφω σε ελεύθερη απόδοση! «…Έχω γυρίσει πολλές πολιτείες, μικρές και μεγάλες, πλούσιες και συμφοριασμένες, πλουμιστά φωτισμένες και φοβερά σκοτεινές, αλλά αυτό το κακό πού εσείς οί Πατρινοί έχετε βαλθεί να κάνετε στην κυκλοφορία σας, το βλέπω να ξεχωρίζει για τον τρόπο πού γίνεται και για την παιδεία οδήγησης πού δείχνει να έχετε ! Και εάν κάνω λάθος, παρακαλώ διόρθωσέ με», μού είπε. Και συνέχισε: «…Άδειοι δρόμοι λοιπόν μπροστά μου, με το πλάτος τους να χωράνε άνετα 3 και μισό αυτοκίνητα, ( και δεν μιλάω για Εθνικούς δρόμους εάν αυτοί βέβαια μπορεί να ειπωθούν «Εθνικοί;» ), το φανάρι κόκκινο μπροστά, και η ουρά να ...