Όταν το όνειρο γίνεται πραγματικότητα...
Κάθε ιστορία επιστημονικής φαντασίας που σέβεται την πεπατημένη του είδους οφείλει να έχει τη δική της εκδοχή ιπτάμενων οχημάτων.
Εγγενώς διακριτά από τα αεροπλάνα, τα ιπτάμενα αυτοκίνητα ορίζονται από την ικανότητά τους να λειτουργούν εξίσου ικανοποιητικά τόσο στο έδαφος όσο και τον αέρα.
Υποτίθεται τουλάχιστον! Γιατί οι απόπειρες του ανθρώπου να κατασκευάσει τα συναρπαστικά αυτά υβρίδια δεν στέφονται πάντα από επιτυχία.
Και ο 20ός αιώνας αποτέλεσε το πεδίο μάχης για το λανσάρισμα των ιπτάμενων αυτών καινοτομιών, μετρώντας μάλιστα μια σειρά από αξιοπρεπείς προσπάθειες.
Από ιδιοφυείς μέχρι και ξεκαρδιστικά άστοχες, όλες έδωσαν το απαραίτητο αλατοπίπερο στην κληρονομιά μιας εποχής...
Curtiss AutoPlane
Το αυτοπλάνο του Curtiss ήταν λίγο-πολύ η πρώτη ματιά που πήρε ποτέ ο κόσμος από ιπτάμενο αυτοκίνητο, έξω φυσικά από τις σελίδες της επιστημονικής φαντασίας! Ήταν το 1917 λοιπόν όταν ο αεροναυπηγός Glenn Curtiss αποσυναρμολόγησε ένα από τα ιπτάμενα σχέδιά του για να προσαρμόσει στον σκελετό τμήματα από το περίφημο Model T του Χένρι Φορντ. Ο κινητήρας του των 100 αλόγων το έκανε να μοιάζει με αξιοπρεπές τρακτέρ, την ίδια ώρα που η «λιμουζίνα του αέρα», όπως ονόμασε εμφατικά ο Curtiss το Model L του, δεν πέταξε ποτέ αληθινά: έκανε μια σειρά από σύντομα «πηδηματάκια» πριν εγκαταλειφθεί το σχέδιο οριστικά...
Jess Dixon Flying Auto
Εδώ μιλάμε για πραγματικό θρύλο: εκτός της συγκεκριμένης φωτογραφίας και μιας σύντομης αναφοράς σε τοπική εφημερίδα της Αλαμπάμα, το ιπτάμενο όχημα μπορεί και να μην υπήρξε καν! Σύμφωνα με την ιστορία, η παραπάνω φωτογραφία είναι του Jess Dixon με χρονολογία κάπου στα 1940. Το ιπτάμενο όχημα, που έμοιαζε περισσότερο με ελικόπτερο... δρόμου, τροφοδοτούταν από κινητήρα 40 αλόγων και υποτίθεται ότι έπιανε ταχύτητες 160 χλμ/ώρα, την ώρα που μπορούσε να πετά μπροστά, πίσω και πλαγίως. Καθόλου άσχημα για ένα ιπτάμενο αυτοκίνητο που δεν έχουμε ξανακούσει λέξη έκτοτε...
ConvAirCar
Το Convair Model 116 Flying Car έκανε την παρθενική του πτήση το 1946 και έμοιαζε σαν το απόλυτο πάντρεμα αυτοκινήτου και αεροπλάνου. Κι αυτό γιατί ήταν! Τα φτερά, η ουρά και η προπέλα μπορούσαν να αφαιρεθούν εντελώς από το όχημα, επιτρέποντας την κανονική οδήγησή του στον δρόμο. Το μόνο μάλιστα πρωτότυπο μοντέλο του 116 έκανε περισσότερες από 66 πτήσεις, ενώ το κατοπινό μοντέλο Convair Model 118 του σχεδιαστή Ted Hall φιγούραρε πλέον κινητήρα 190 αλόγων. Κι ενώ η εταιρία ετοιμαζόταν να κατασκευάσει τα πρώτα μοντέλα, το σχέδιο θα εγκαταλειπόταν εξαιτίας ιπτάμενης τραγωδίας στην Καλιφόρνια...
Curtiss-Wright VZ-7
Το Curtiss-Wright VZ-7 ήταν το αποτέλεσμα της πρώτης απόπειρας του αμερικανικού στρατού να εμπλακεί στην περιπέτεια των ιπτάμενων αυτοκινήτων, κατασκευάζοντας το απολύτως πρώτο ιπτάμενο τζιπ! Το σκληροτράχηλο 4x4 θα έκανε ό,τι ήθελε σε κάθε έδαφος, με το επιπρόσθετο μπόνους της πτήσης. Η κατασκευή του μάλιστα ανατέθηκε στην Curtiss-Wright, την εταιρία που προέκυψε από τη συγχώνευση της Wright Company (των αδελφών Ράιτ) και της Curtiss Aeroplane του Glenn Curtiss, με τους ιδιοκτήτες των δύο εταιριών να είναι φανατικοί αντίπαλοι κατά τις πρώτες μέρες της αεροπορίας. Παρά τις φιλοδοξίες του project, το VZ-7 αποδείχτηκε παγίδα θανάτου και ο στρατός αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την ιπτάμενη εποχή του το 1960...
Piasecki AirGeep
Ο αμερικανικός στρατός δεν είχε πει ωστόσο την τελευταία του λέξη: ένα νέο πρωτότυπο μπήκε τώρα στο στόχαστρο των επιτελαρχών, το Piasecki VZ-8 AirGeep. Με τα ελικόπτερα να έχουν ήδη γίνει πολεμική μόδα, ο στρατός ήθελε κάτι μικρότερο σε διαστάσεις που θα μπορούσε να κυβερνηθεί σχεδόν χωρίς εκπαίδευση. Και το AirGeep θα γνώριζε 7 διαφορετικές εκδοχές πριν εγκαταλειφθεί οριστικά ως «ακατάλληλο για στρατιωτική χρήση». Μέχρι και το ναυτικό θέλησε το δικό του, που θα προσγειωνόταν στη θάλασσα, η κατάληξη έμελλε ωστόσο να είναι η ίδια...
AVE Mizar
Ήταν το 1971 όταν η καλιφορνέζικη Advanced Vehicle Engineers Company αποφάσισε να σχεδιάσει ένα ιπτάμενο όχημα ως φόρο τιμής στο ConvAirCar της δεκαετίας του 1940. Πήρε λοιπόν ένα Ford Pinto, του κότσαρε ένα Cessna Skymaster στον ουρανό και τέλος, αυτό ήταν όλο! Το περίεργο υβριδικό «τέρας» πήρε το όνομα AVE Mizar, με το Ford Pinto να παραμένει ολόιδιο με αυτό που κυκλοφορούσε στους δρόμους. Δυστυχώς το 1973 -έναν μόλις χρόνο πριν από την έναρξη της μαζικής παραγωγής του- ένα από τα πρωτότυπα καταστράφηκε στον ουρανό, κάνοντας επίσης σμπαράλια το μέλλον του AVE Mizar...
Super Sky Cycle
Καθώς μπαίνουμε στους μοντέρνους καιρούς, το όνειρο του πλήρως λειτουργικού ιπτάμενου αυτοκινήτου παρέμενε άπιαστο. Και το Butterfly Super Sky Cycle δεν απέχει και πολύ στον τομέα αυτό από το Ιπτάμενο Αυτοκίνητο του Jess Dixon του 1940, παρά το γεγονός ότι η δική του χρονολογία δείχνει 2009! Από το 2012 μάλιστα είναι εντελώς νόμιμη η οδήγησή του, φτάνει να έχει κανείς δίπλωμα πιλότου και μηχανής. Το ιπτάμενο μηχανάκι διπλώνει μάλιστα για να χωρά σε κάθε γκαράζ, κι ενώ δεν είναι η απόλυτη ενσάρκωση του ιπτάμενου αυτοκινήτου, είναι διαθέσιμο σε όλους με 40.000 δολάρια...
Terrafugia Transition
Το Terrafugia Transition έκανε την πρώτη πετυχημένη πτήση του το 2009. Έκτοτε, πολυάριθμα μοντέλα και τροποποιήσεις έχουν εγκαινιαστεί, ενώ το 2012 έκανε και το εμπορικό του ντεμπούτο. Όπως κι αν έχει, το Transition προσφέρει κάτι που μοιάζει αρκετά φουτουριστικό: διαθέτει το αεροδυναμικό σχήμα αεροπλάνου, τα φτερά του διπλώνουν όταν κινείται στο έδαφος και πιάνει τα 110 χλμ/ώρα στον δρόμο και τα 185 χλμ/ώρα στον αέρα. Το μόνο πρόβλημα; Ότι κοστίζει σαν Lamborghini...
PAL-V One
Φέρνοντας επιτέλους λίγο στιλ στα ιπτάμενα οχήματα, το ολλανδικό PAL-V One εγκαινιάζει μια σειρά από δραστικές αλλαγές στον «παραδοσιακό» σχεδιασμό. Για αρχή, έχει μόνο μία μηχανή, που αναγνωρίζει τις εκάστοτε ανάγκες και κατανέμει αναλόγως την κίνηση στις ρόδες ή την προπέλα. Επίσης, είναι σχεδιασμένο να πετά σε ύψος λιγότερο από 1.200 μέτρα, κάτι που σημαίνει ότι δεν χρειάζεται ο πιλότος να καταθέτει σχέδιο πτήσης. Κι αν μάλιστα λάβουμε υπόψη μας και τη συμβατότητά του με τα συστήματα GPS, ίσως μιλάμε για το πρώτο ιπτάμενο όχημα που μπορεί να κάνει τη διαφορά στον τομέα...
AirMule
Εδώ μιλάμε περισσότερο για αερομεταφερόμενο ασθενοφόρο παρά για κούρσα, η ιδέα ωστόσο παραμένει η ίδια. Κατασκευασμένο από την ισραηλινή εταιρία Urban Aeronautics, ο σκοπός του είναι οι σωστικές αποστολές, με το AirMule να χώνεται εκεί που κανένα ελικόπτερο δεν μπορεί. Είναι βέβαια και το άλλο: δεν είναι επανδρωμένο! Και μπορεί να κινηθεί είτε εντελώς μόνο του, με ένα είδος αυτόματου πιλότου, είτε να τηλεκατευθυνθεί από έμπειρους πιλότους. Αν θα σώζει ζωές ή αντιθέτως θα τις παίρνει, μένει να αποδειχθεί...
Το αυτοπλάνο του Curtiss ήταν λίγο-πολύ η πρώτη ματιά που πήρε ποτέ ο κόσμος από ιπτάμενο αυτοκίνητο, έξω φυσικά από τις σελίδες της επιστημονικής φαντασίας! Ήταν το 1917 λοιπόν όταν ο αεροναυπηγός Glenn Curtiss αποσυναρμολόγησε ένα από τα ιπτάμενα σχέδιά του για να προσαρμόσει στον σκελετό τμήματα από το περίφημο Model T του Χένρι Φορντ. Ο κινητήρας του των 100 αλόγων το έκανε να μοιάζει με αξιοπρεπές τρακτέρ, την ίδια ώρα που η «λιμουζίνα του αέρα», όπως ονόμασε εμφατικά ο Curtiss το Model L του, δεν πέταξε ποτέ αληθινά: έκανε μια σειρά από σύντομα «πηδηματάκια» πριν εγκαταλειφθεί το σχέδιο οριστικά...
Jess Dixon Flying Auto
Εδώ μιλάμε για πραγματικό θρύλο: εκτός της συγκεκριμένης φωτογραφίας και μιας σύντομης αναφοράς σε τοπική εφημερίδα της Αλαμπάμα, το ιπτάμενο όχημα μπορεί και να μην υπήρξε καν! Σύμφωνα με την ιστορία, η παραπάνω φωτογραφία είναι του Jess Dixon με χρονολογία κάπου στα 1940. Το ιπτάμενο όχημα, που έμοιαζε περισσότερο με ελικόπτερο... δρόμου, τροφοδοτούταν από κινητήρα 40 αλόγων και υποτίθεται ότι έπιανε ταχύτητες 160 χλμ/ώρα, την ώρα που μπορούσε να πετά μπροστά, πίσω και πλαγίως. Καθόλου άσχημα για ένα ιπτάμενο αυτοκίνητο που δεν έχουμε ξανακούσει λέξη έκτοτε...
ConvAirCar
Το Convair Model 116 Flying Car έκανε την παρθενική του πτήση το 1946 και έμοιαζε σαν το απόλυτο πάντρεμα αυτοκινήτου και αεροπλάνου. Κι αυτό γιατί ήταν! Τα φτερά, η ουρά και η προπέλα μπορούσαν να αφαιρεθούν εντελώς από το όχημα, επιτρέποντας την κανονική οδήγησή του στον δρόμο. Το μόνο μάλιστα πρωτότυπο μοντέλο του 116 έκανε περισσότερες από 66 πτήσεις, ενώ το κατοπινό μοντέλο Convair Model 118 του σχεδιαστή Ted Hall φιγούραρε πλέον κινητήρα 190 αλόγων. Κι ενώ η εταιρία ετοιμαζόταν να κατασκευάσει τα πρώτα μοντέλα, το σχέδιο θα εγκαταλειπόταν εξαιτίας ιπτάμενης τραγωδίας στην Καλιφόρνια...
Curtiss-Wright VZ-7
Το Curtiss-Wright VZ-7 ήταν το αποτέλεσμα της πρώτης απόπειρας του αμερικανικού στρατού να εμπλακεί στην περιπέτεια των ιπτάμενων αυτοκινήτων, κατασκευάζοντας το απολύτως πρώτο ιπτάμενο τζιπ! Το σκληροτράχηλο 4x4 θα έκανε ό,τι ήθελε σε κάθε έδαφος, με το επιπρόσθετο μπόνους της πτήσης. Η κατασκευή του μάλιστα ανατέθηκε στην Curtiss-Wright, την εταιρία που προέκυψε από τη συγχώνευση της Wright Company (των αδελφών Ράιτ) και της Curtiss Aeroplane του Glenn Curtiss, με τους ιδιοκτήτες των δύο εταιριών να είναι φανατικοί αντίπαλοι κατά τις πρώτες μέρες της αεροπορίας. Παρά τις φιλοδοξίες του project, το VZ-7 αποδείχτηκε παγίδα θανάτου και ο στρατός αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την ιπτάμενη εποχή του το 1960...
Piasecki AirGeep
Ο αμερικανικός στρατός δεν είχε πει ωστόσο την τελευταία του λέξη: ένα νέο πρωτότυπο μπήκε τώρα στο στόχαστρο των επιτελαρχών, το Piasecki VZ-8 AirGeep. Με τα ελικόπτερα να έχουν ήδη γίνει πολεμική μόδα, ο στρατός ήθελε κάτι μικρότερο σε διαστάσεις που θα μπορούσε να κυβερνηθεί σχεδόν χωρίς εκπαίδευση. Και το AirGeep θα γνώριζε 7 διαφορετικές εκδοχές πριν εγκαταλειφθεί οριστικά ως «ακατάλληλο για στρατιωτική χρήση». Μέχρι και το ναυτικό θέλησε το δικό του, που θα προσγειωνόταν στη θάλασσα, η κατάληξη έμελλε ωστόσο να είναι η ίδια...
AVE Mizar
Ήταν το 1971 όταν η καλιφορνέζικη Advanced Vehicle Engineers Company αποφάσισε να σχεδιάσει ένα ιπτάμενο όχημα ως φόρο τιμής στο ConvAirCar της δεκαετίας του 1940. Πήρε λοιπόν ένα Ford Pinto, του κότσαρε ένα Cessna Skymaster στον ουρανό και τέλος, αυτό ήταν όλο! Το περίεργο υβριδικό «τέρας» πήρε το όνομα AVE Mizar, με το Ford Pinto να παραμένει ολόιδιο με αυτό που κυκλοφορούσε στους δρόμους. Δυστυχώς το 1973 -έναν μόλις χρόνο πριν από την έναρξη της μαζικής παραγωγής του- ένα από τα πρωτότυπα καταστράφηκε στον ουρανό, κάνοντας επίσης σμπαράλια το μέλλον του AVE Mizar...
Super Sky Cycle
Καθώς μπαίνουμε στους μοντέρνους καιρούς, το όνειρο του πλήρως λειτουργικού ιπτάμενου αυτοκινήτου παρέμενε άπιαστο. Και το Butterfly Super Sky Cycle δεν απέχει και πολύ στον τομέα αυτό από το Ιπτάμενο Αυτοκίνητο του Jess Dixon του 1940, παρά το γεγονός ότι η δική του χρονολογία δείχνει 2009! Από το 2012 μάλιστα είναι εντελώς νόμιμη η οδήγησή του, φτάνει να έχει κανείς δίπλωμα πιλότου και μηχανής. Το ιπτάμενο μηχανάκι διπλώνει μάλιστα για να χωρά σε κάθε γκαράζ, κι ενώ δεν είναι η απόλυτη ενσάρκωση του ιπτάμενου αυτοκινήτου, είναι διαθέσιμο σε όλους με 40.000 δολάρια...
Terrafugia Transition
Το Terrafugia Transition έκανε την πρώτη πετυχημένη πτήση του το 2009. Έκτοτε, πολυάριθμα μοντέλα και τροποποιήσεις έχουν εγκαινιαστεί, ενώ το 2012 έκανε και το εμπορικό του ντεμπούτο. Όπως κι αν έχει, το Transition προσφέρει κάτι που μοιάζει αρκετά φουτουριστικό: διαθέτει το αεροδυναμικό σχήμα αεροπλάνου, τα φτερά του διπλώνουν όταν κινείται στο έδαφος και πιάνει τα 110 χλμ/ώρα στον δρόμο και τα 185 χλμ/ώρα στον αέρα. Το μόνο πρόβλημα; Ότι κοστίζει σαν Lamborghini...
PAL-V One
Φέρνοντας επιτέλους λίγο στιλ στα ιπτάμενα οχήματα, το ολλανδικό PAL-V One εγκαινιάζει μια σειρά από δραστικές αλλαγές στον «παραδοσιακό» σχεδιασμό. Για αρχή, έχει μόνο μία μηχανή, που αναγνωρίζει τις εκάστοτε ανάγκες και κατανέμει αναλόγως την κίνηση στις ρόδες ή την προπέλα. Επίσης, είναι σχεδιασμένο να πετά σε ύψος λιγότερο από 1.200 μέτρα, κάτι που σημαίνει ότι δεν χρειάζεται ο πιλότος να καταθέτει σχέδιο πτήσης. Κι αν μάλιστα λάβουμε υπόψη μας και τη συμβατότητά του με τα συστήματα GPS, ίσως μιλάμε για το πρώτο ιπτάμενο όχημα που μπορεί να κάνει τη διαφορά στον τομέα...
AirMule
Εδώ μιλάμε περισσότερο για αερομεταφερόμενο ασθενοφόρο παρά για κούρσα, η ιδέα ωστόσο παραμένει η ίδια. Κατασκευασμένο από την ισραηλινή εταιρία Urban Aeronautics, ο σκοπός του είναι οι σωστικές αποστολές, με το AirMule να χώνεται εκεί που κανένα ελικόπτερο δεν μπορεί. Είναι βέβαια και το άλλο: δεν είναι επανδρωμένο! Και μπορεί να κινηθεί είτε εντελώς μόνο του, με ένα είδος αυτόματου πιλότου, είτε να τηλεκατευθυνθεί από έμπειρους πιλότους. Αν θα σώζει ζωές ή αντιθέτως θα τις παίρνει, μένει να αποδειχθεί...