Κινητήρας μοτοσυκλέτας και ο οδηγός στο εσωτερικό του
H αναζήτηση του περίεργου αντισυμβατικού πρωτότυπου συνοδεύει την ανθρώπινη φύση σε όλες τις δραστηριότητές της. Πόσω μάλλον όταν πρόκειται για κατηγορίες που ούτως ή άλλως αποτελούν ...
ανθρώπινο εφεύρημα από μόνες τους.
Μετά την χρήση του τροχού σε αυτοκίνητα τρένα, αεροπλάνα, ποδήλατα και ό,τι άλλο είναι ικανό να κινήσει τον άνθρωπο χωρίς να κοπιάζει, ήρθαν και οι αμφισβητίες του κατεστημένου με τις δικές τους προτάσεις.
Κάπως έτσι γεννήθηκαν τα τρίτροχα, με έναν εμπρός και δύο πίσω, με δύο εμπρός και έναν πίσω, δίτροχα ένα δίπλα στον άλλο (δύσκολο αυτό αλλά βρήκε την εφαρμογή του) και βέβαια τα…μονόροδα.
Εκδοχές τους βλέπουμε ακόμη και σήμερα αξιοποιώντας σύγχρονες τεχνολογίες γυροσκοπίων και ηλεκτρονικών μονάδων διαχείρισής τους. Η αρχή ωστόσο στα μηχανοκίνητα μονόροδα έχει γίνει πολύ νωρίτερα.
Ήταν το 1935 όταν ο Walter Nilsson, εφευρέτης από την California έκανε στο Los Angeles δημόσια επίδειξη της πατέντας του που ήταν και το πρώτο μηχανοκίνητο μονόροδο όχημα της ιστορίας που λειτουργούσε. Μπορούσε να πάει δηλαδή από το σημείο Α στο σημείο Β διαγράφοντας μια τροχιά που οριζόταν από τον οδηγό του και όχι από την τύχη ή τη βαρύτητα.
Όχι μόνο κατάφερε να καλύψει κάποια πειστική απόσταση τελικά, αλλά έπιασε και την ταχύτητα των 30 χιλιομέτρων την ώρα με τη δεύτερη σχέση στο κιβώτιο ταχυτήτων και με συμπαγή τροχό (χωρίς αεροθάλαμο).
Πηγή: Newsbeast.gr