“ Ενός λάθους...πέντε έπονται...”
Άρθρο του Σωτήρη Γιαννόπουλου
Όλοι οι άνθρωποι κάνουν λάθη. Η επανάληψη των λαθών όμως επιβαρύνει. Ξεκινώντας με αυτή την φράση και αναζητώντας τα λάθη που κάνουμε όλοι μας στην μετακίνησή μας , αρχίζοντας από τον εαυτό μου , δεν μπορώ να κρύψω την ανησυχία μου. Η αυτοκριτική πάντα μας δίνει την δυνατότητα να διορθώσουμε τα λάθη που έχουμε πράξει ή ακόμα να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε την νοοτροπία μας , αν πηγάζουν από κει . Η νοοτροπία μας-παιδεία μας, ή ακόμα το << χούι μας>> , μας ωθεί σε πράξεις που για εμάς μπορεί να είναι σωστές , μα για άλλους να είναι λάθος. Στην μετακίνησή μας όμως τα λάθη που κάνουμε, θα τα πληρώσουμε. Τα λάθη στην μετακίνηση έχουν ως αποτέλεσμα αφενός τον κίνδυνο της σωματικής μας ακεραιότητας , αφετέρου δε την οικονομική επιβάρυνση. Κάτι όμως που λύνεται με χρήματα είναι σαφώς σε δεύτερη μοίρα, όπως θα ομολογούσε κάποιος οικονομικά ευκατάστατος. Η απώλεια ενός ανθρώπου όμως δεν αναπληρώνεται και δεν πληρώνεται.
Όλοι μας έχουμε κάνει λάθη στον δρόμο, όλοι μας έχουμε δει λάθη στον δρόμο που έχουν κάνει άλλοι. Η διαφορά είναι ότι εμείς επικρίνουμε άμεσα τα λάθη των άλλων, είτε με χειρονομίες ( Ελληνικό στοιχείο) ή με λεκτική επίθεση( πάλι Ελληνικό στοιχείο). Την στιγμή που διαπιστώνουμε ένα λάθος που κάνει κάποιος άλλος ( Θύτης) στην μετακίνηση τότε άμεσα ενεργούμε εναντίον του με τους παραπάνω τρόπους, τότε εμείς (το θύμα) κάνουμε πέντε βασικά λάθη ταυτόχρονα, παραπάνω από τον θύτη. Με άλλα λόγια εκείνη την στιγμή που εμείς επικρίνουμε τον θύτη για ένα και μόνο λάθος του , τότε εμείς (θύματα) δεν οδηγούμε με σύνεση , δεν οδηγούμε με προσοχή , οδηγούμε εκνευρισμένοι, οδηγούμε χωρίς να έχουμε την απόλυτη διαχείριση του οχήματός μας, δεν έχουμε την ανάλογη αντίληψη αποφυγής κάποιου άλλου εν δυνάμει << θύτη>> . Δηλαδή μετατρεπόμαστε από θύματα σε θύτες.
Γινόμαστε θύτες γιατί δεν συγχωρέσαμε ένα και μόνο ένα λάθος του άλλου. Καταλήγουμε να είμαστε αυτό που μας έκανε να εκνευριστούμε.