Είναι ένας και ψάχνει να παρκάρει στο Κολωνάκι πάνω από μισή ώρα. Ξενερωμένος εντελώς πια κι αφού έχει ρίξει διαφορά «γαλλικά» από τα νεύρα του, αρχίζει: «Θεέ μου, σε παρακαλώ.
Βοήθησέ με να βρω πάρκινγκ κι εγώ, παρόλο που ήμουν τόσα χρόνια άπιστος, θα αλλάξω. Θα πηγαίνω κάθε μέρα στην εκκλησία, δεν θα βρίζω, θα είμαι πιστός...
στη γυναίκα μου. Σε παρακαλώ μια θεσούλα. Σε παρακαλώ…».
Μόλις στρίβει λοιπόν στη γωνία, να ‘σου η θεσούλα ελεύθερη. Κοιτάζει ο τυπάς τον ουρανό: «Aσ’ το, Θεέ… βρήκα»!
Βοήθησέ με να βρω πάρκινγκ κι εγώ, παρόλο που ήμουν τόσα χρόνια άπιστος, θα αλλάξω. Θα πηγαίνω κάθε μέρα στην εκκλησία, δεν θα βρίζω, θα είμαι πιστός...
στη γυναίκα μου. Σε παρακαλώ μια θεσούλα. Σε παρακαλώ…».
Μόλις στρίβει λοιπόν στη γωνία, να ‘σου η θεσούλα ελεύθερη. Κοιτάζει ο τυπάς τον ουρανό: «Aσ’ το, Θεέ… βρήκα»!