Τα δύο περιστέρια είναι φίλοι, αλλά εντελώς αντίθετοι χαρακτήρες. Ο ένας, είναι αληταράς, πότης, γυναικάς και ξενύχτης κι ο άλλος ήσυχος, μετρημένος και σοβαρός. Οπως είναι φυσικό, όταν το πρώτο πεθαίνει, πάει στην κόλαση. Μετά από χρόνια, όπως κάνει βόλτα, ξαφνικά, βλέπει...
τον φίλο του. Τρελλαίνεται! “ Ρε, συ”, του λέει. “Εσύ εδώ; Μα πως είναι δυνατόν; Καλά εγώ. Δεν είχα αφήσει μπαρ γιά μπαρ και περιστερίνα γιά περιστερίνα. Αλλά εσύ; Που ήσουν υπόδειγμα;” “Ε”, απαντάει το άλλο περιστέρι. “Τι να κάνω; Μιά φορά στη ζωή μου ήπια κι εγώ ένα ουζάκι, ζαλίστηκα, πήγα να διπλαρώσω μία περιστέρα και αποδείχθηκε ότι ήταν … το Αγιο Πνεύμα!”!